De tweede week van september… Een week van nieuwigheid en vertrouwdheid.

Maandag gingen mijn ouders en ik naar Leuven voor een bespreking van de website. Leuven is mijn oude studentenstad dus ik keek een beetje nostalgisch uit naar dit reisje.

Daarna zijn we gaan eten bij De Spork. Het ligt ergens, diep verscholen, maar wat kan je er lekker eten! De zaak is super gezellig en het eten is overheerlijk. Nu alleen nog mijne weg terug vinden…

Home is the nicest word there is! Drinken zullen we, als er eentje van ons, een eigen stekje heeft!

Normaal gezien bezorgd een tripje naar de bakker mij alleen een brood, maar dinsdag bezorgde het mij ook een chocoladebroodje 🙂

Ik zit al een tijdje met het gedacht om een poster te maken met deze quote. Angst houdt mij meestal tegen omdat ik geen tekentalent heb 😀 maar ik ben er toch aan begonnen en hij pronkt vanaf vandaag aan de muur in mijn schrijfkamer.

Woensdag had ik vriendinnetjes op de koffie, samen met deze heerlijke cake. Hoezo was deze op voordat het 4u was?!

Om de cake er af te krijgen, besloot ik om een eindje te gaan fietsen met Lore. Het was zo’n heerlijk weer! De wind was iets frisser, maar goed voor een fietstochtje. Lore vond het zelfs zo fijn, dat ze tegen mijne rug in slaap viel 😀

Donderdag was het herfstweer over het land getrokken dus was het tijd voor spaghetti. Met zo’n weer heb ik meestal zin in een heerlijke, warme schotel.

’s Middags was ik met mijn mama naar de boekhandel geweest. Terwijl ik naar de ingang wandelde, hoorde je mijn portemonnee kreunen. Na twee maanden zich te gedragen, ging het nu fout. Ik liep dan ook buiten met Grey en The gentle mom. Ik ben nu nog volop aan een ander boek bezig, maar zodra deze uit is (gooi ik een muntje om te beslissen) en begin ik aan één van deze.

Vrijdag werd ik met een schok wakker. Het was kwart na 7. Serieus?? Lore wordt de laatste anderhalve maand wakker om 5u. Sinds een paar dagen geven we ze een beetje meer melk en gaat ze later slapen. Resultaat: Ik moet de crèche bellen dat we later komen, omdat mijn dochter om 8u nog steeds niet wakker is. Whoop Whoop!!!!!

Aangezien we zondag een familiefeest hadden, was het tijd voor een nieuw jurkje. Nogmaals… Mijn dochter is een zeer bleke met blonde (en rossige schijn) haar dus het is niet altijd even makkelijk. Toen ik dit jurkje tegenkwam, was ik helemaal blij. Alleen Tim iets minder, aangezien zijn liefde voor katten echt nihil is…

Mijn kleine meid was een beetje verkouden dus was het ’s middags ff bijtanken bij mama terwijl we Dora keken. Om eerlijke te zijn, zijn dit de mooiste momentjes.

Zaterdag was een rustig dagje. Tim moest in de voormiddag werken, dus Lore en ik hadden het huis voor ons alleen. Toen papa éénmaal terug was, hebben we samen het volgende recept voor Tim’s Food gemaakt. Je kan al zien dat het een hoogvlieger was 😉

’s Avonds was het voetbal (meerdere wedstrijden). Lore en ik waren in een knuffelige, leesachtige bui. Terwijl wij lekker lagen te lezen, was papa de voetbal aan het kijken.

Vandaag hadden we familiefeest. Iedereen in feesttenue and smiles on!

Wat een mooie foto. Mijn grootmoeder heb ik nooit gekend, maar mijn grootvader tot ik zeven was. Ik herinner mij de snoepjes die ik kreeg en de knuffels. Vanavond keek ik weer naar hun. Wat een mooi koppel en wat een familie. Ik denk dat ze trots zouden zijn vandaag. De dag was gevuld met liefde en gelach, wat meer hebben we nog nodig.

Daarom dan ook deze selfie. Onze dochter was op dit moment haar nieuwe jurk en schoenen aan het ruïneren, plus de show aan het stelen…

Op de terugweg naar huis zagen we dit. Dit is ge’schilderd’ (?) onder de brug naar Overpelt. We vonden het beide zo mooi, dat we even stopte om een foto te nemen.

We zitten al op de helft van september en de herfst is al gearriveerd. Ik kruip nu lekker in mijn pyjama en steek de kaarsjes aan. We kunnen mopperen dat de zomer is gegaan, of we kunnen de herfst verwelkomen.

Liefs,

Stephanie